بگو ای مرد من ای از تبار هر چه عاشق

بگو ای در تو جاری خون روشن شقایق

بگو ای سوخته ی بی رمق ای کوه خسته

بگو ای با تو داغ عاشقای دل شکسته

 بذار مرهم بذارم روی زخمات

بذار بارون اشک ام بشوره غبار غصه ها رو از سروپات

بذار سر رو شونه ام

بذار باور کنم یه تکیه گاهم..

برای غربت یک مرد عاشق

رها از خستگی های همیشه باورم کن

بذار تا خالی سینه ام برات آغوووش باشه

برهنه از لباس غصه های دور و دیرین

بذار تا بوسه های من برات تن پوش باشه

تو با شعر اومدی عاشق تر از عشق

چراغی با تو بود از جنس خورشید

بگو ای مرد من ای مرد عاشق

کدوم شعر ازین کوچه گذر کرد

هنوز باغچه برامون گل نداده

کدوم پاییز زمستونو خبر کرد

بذارسرروی شونم

بذار تا باور کنم یه تکیه گاهم...

برای غربت یه مرد عاشق

Life is love
زندگی عشق است

بقیه در ادامه مطلب

روز والنتاین (روز عشاق و یا روز عشق ورزی) مصادف با ۲۵ بهمن‌ماه (۱۴ فوریه) در بعضی فرهنگها روز ابراز عشق است.
این ابراز عشق معمولاً با فرستادن کارت والنتاین به صورت ناشناس انجام می‌شود. سابقهٔ تاریخی روز والنتاین به جشنی که به افتخار قدیس والنتاین در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد، باز می‌گردد.

در سده سوم میلادی که مطابق می‌شود با اوایل شاهنشاهی ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم قدغن می‌کند.

کلودیوس به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (والنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می‌شود…

بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان نهاد و نمادی می‌شود برای عشق!

.در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است. در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از روز والنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته است. سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی سپندارمذگان بجای والنتاین به عنوان روز عشق گرامی داشته شود..

بقیه در ادامه مطلب

من و تو یعنی عشق
 
بیا در میان عاشقان بهترین باشیم ، ما می توانیم عاشقترین باشیم...

من و تو یعنی عشق ، عشق یعنی ما ، ما یعنی یک دنیا خوشبختی!

تو یعنی بهترین ، زیباترین ، عاشقترین ، لایق ترین....

تو یعنی برای من ، برای قلبم ، تا ابد و برای همیشه...

تو یعنی اسیر ، یک اسیر در این قلب بی طاقت...

من و تو با هم یعنی یک قصه بی پایان...

من برای تو ، تو برای من ، ما برای هم ، چقدر قشنگ است این عشق من و تو....

تو گل من ، من باغبان تو ، تو دریای من ، من ساحل تو ....

تو طلوع من ، من وجود تو ، تو نفس من ، من هوای تو....

تو باران من ، من سرپناه تو ، تو مهتاب من ، من آسمان تو...

تو اسیری در قلبم ، خیلی عزیزی برایم ، باور کنی ، باور نکنی برایت میمیرم!

بیا در میان عاشقان دیوانه ترین باشیم ، ما می توانیم برترین باشیم....

تو دنیای من ، من دیوانه تو ، تو بمان تا بگویم همه زندگی ام فدای تو....

من و تو در میان عاشقان عاشقترینم ، من و تو از عشق بالاترینیم....

عشق بدون تو عشق نیست ، این زندگی بدون تو زیبا نیست....

با تو شادم ، بی تو پریشانم ، با من بمان تا همیشه لبخند عشق بر روی لبانم باشد...

زیباترین لحظه زندگی ام با تو ، قشنگترین خاطره هایم در کنار تو ، زندگی ام ، عشقو, نفسم فقط تو!

اینهمه احساس عاشقانه تقدیم به تو ، این قلب کوچک و بی طاقتم فدای تو ، یک دنیا

عشق و محبت برای تو ، یک کلام پرمحبت دوستت دارم عزیزم از طرف عشق تو..